Ach Nella….als de zon weer gaat schijnen, de wind een beetje gaat liggen en het terrasseizoen officieel weer van start gaat, gaat het bij mij kriebelen en krijg ik heimwee naar de terrasjes op het Piazza del Mercato in Spoleto. Tijdens de Umbrië-reis was Spoleto altijd de eerste stop, op slechts een half uurtje rijden van het hotel in Foligno. En wat voor stop! Een heerlijk stadje zonder al teveel toeristen, fijne doorkijkjes naar nog fijnere pleinen, Romeinse overblijfselen, kasjmier-winkels en delicatessenzaakjes en lunchmogelijkheden waar je je vingers bij aflikt.  

Ken je klassiekers

Is Spoleto eigenlijk Umbrisch, van oorsprong? Waarschijnlijk eerder Etruskisch; in de heuvelachtige omgeving werden nog Etruskische graven teruggevonden. Het archeologisch museum laat mooie grafgiften zien, naast een flinke collectie Romeinse voorwerpen. Want van de Romeinen, daar is meer van overgebleven, zoals te zien is aan het naast het museum liggende theater. Gebouwd in de eerste eeuw, en met plek voor meer dan duizend bezoekers, wordt het amfitheater in de zomermaanden nu nog steeds gebruikt voor voorstellingen.
Iets verderop, via de Via Brignone naar de Via di Arco di Druso, stuit je ineens op een oude stenen poort, gewijd aan Druses en Germanicus, respectievelijk zoon en neef van keizer Tiberius. Het is een toegangspoort uit het jaar 23, waardoor je heden te dage zo het Piazza del Mercato opwandelt. In vroegere tijden was dit het Forum Romanum.  

© Photo Credit Manuela Rosi

Eten, eten en nog eens eten

Op het Piazza del Mercato zijn links en rechts cafés te vinden, afgewisseld met een gelateria, een tabacchi, delicatessenwinkeltjes en verschillende restaurants. Oh ja, én een kraampje waar broodjes porchetta worden verkocht: witbrood met varkensrollade, vol met kruiden en lekker vettig. Begin de ochtend met een heerlijke romige (en warme!) cappuccino bij Bar Antico Caffe, en kijk alvast eens rond om te besluiten waar je vanmiddag zeer uitgebreid gaat eten. Want zoals overal in Umbrië, sluiten de winkels rond 12.00 de deuren en is er niet veel anders te doen dan je over te geven aan een goddelijke lunch.  

Filippo Lippi in de Dom

Wandel na de koffie langs de prachtige Fontana dell’orologio, een woning met een façade als een theater, inclusief fontein, klok, pauselijke wapenschilden en balkonnetjes met openstaande luiken. Loop dan naar rechts, richting het stadhuis, maar sla voor het stadhuis af naar links, de Via di Visiale in, om daar het Romeinse woonhuis te bezoeken met de abstracte vloermozaïeken. Wandel dan door, en sla af naar rechts, de Via Aurelio Saffi in. Hier zie je vanzelf aan je linkerhand het plein van de Dom voor je opdoemen, met de fraaie Romaanse Dom zelf natuurlijk als hoogtepunt. Ach, die prachtige stenen roosvensters, en het gouden mozaïek. En ga vooral ook naar binnen, om het bijzonder kleurrijke apsisfresco De Kroning van Maria van Broeder Filippo Lippi uit 1569 te bewonderen. 

Gefrituurd brood

Na een ochtendwandeling langs de Dom, de Ponte delle Torri en een blik geworpen te hebben op de Rocca Albornoziana, was het dan toch tijd om terug te wandelen het centro storico in en een lunchplek uit te zoeken. Voor mij was dat nooit een vraag: ik ging altijd linea recta naar Ristorante Del Mercato, van eigenaresse Nella. Ooit kwam ik er terecht met een oud-collega reisleider die in de heuvels bij Spoleto woont, en mij deze plek aanraadde vanwege de fantastische salsiccie, oftewel worstjes, die ze er op het menu hadden staan. En ik bleef er voor terugkomen. En prachtig schaduwrijk terrasje, mooi gedekt met donkere grijze en groene kleuren, en een menukaart in de vorm van een oud gebonden boekje. Altijd kwam er eerst een amuse, vaak iets met truffel: een van de specialiteiten van de streek. En dan, welke antipasto of primi om mee te beginnen? Strangozzi alla spoletina is ook zo’n lokale lekkernij: stevige spaghetti met een kruidige tomatensaus. Nog zo’n goeie: courgettebloemen gevuld met ricotta, oftewel fiori di zucca ripieni. Maar voor mij toch de absolute klapper: fregnacce con prosciutto, of wat Nella er dan ook van maakte: gefrituurd beignet-zacht brood, met plakjes ham. Lekker zout, lekker stevig. En als hoofdgerecht drie van die smakelijke worstjes. Espressootje na, niks meer aan doen.  

Laatst keek ik eens op de vernieuwde website van Ristorante Del Mercato, en zag ik dat er twee jonge, blije, nieuwe eigenaren zijn, en de kaart was omgegooid. Van de fregnacce en de salsiccie is geen sprake meer. Jammer. Gelukkig heb ik de herinneringen  nog:-). 

Ristorante del Mercato, Piazza del Mercato 29, Spoleto 05049, http://www.ristorantedelmercato.it/en/home-2/.