Op loopafstand van het Museo Barracco en het Campo de’Fiori, ligt de Galleria Spada. Het is onderdeel van het Palazzo Spada, een voormalige woonpaleis met tuin, met zalen vol schilderijen die al sinds 1927 zijn opengesteld voor het publiek.

Het Palazzo Spada valt niet erg op tussen de robuuste palazzi op en rond het Piazza della Quercia en Piazza Capo di Ferro, slechts 2 minuutjes verwijderd van het eerder genoemde Campo de’Fiori. Let dus goed op de bordjes die voor de facade staan, en de pijl die naar de ingang van de Galleria, het museum(pje) wijst.

Ook dit is een museum, net zoals het Museo Mario Praz, waar je naartoe gaat als je de bekende highlights in Rome al gezien hebt. En, misschien wel even belangrijk, als je een liefhebber bent van barokke schilderkunst en architectuur. Kardinaal Spada, die het gebouw in 1631 kocht en liet verbouwen door Francesco Borromini, en zijn familieleden verzamelde een hele trits schilderijen van barokke grootheden als vader en dochter Gentileschi, Guido Reni, Bernini en Il Guercino, met daarnaast enkele fraaie stukken van Titiaan en jan Breughel de Oudere. De muren hangen er van boven tot onder helemaal vol mee.

Onder normale omstandigheden (en laten we er voor de gezelligheid gewoon even vanuit gaan dat daar later dit jaar weer sprake van zal zijn) is dit museum een oase van rust en een ontsnapping aan de drukte en de brandende Romeinse zon buiten. Je ziet het al op de foto’s van het interieur: halfgesloten luiken en veel schaduw, en van die fijne verkoelende donkerrode tegels op de vloer.

En als je op je dooie akkertje door de zalen I t/m IV op de eerste verdieping van het palazzo hebt rondgeslenterd, ga dan zeker nog even de tuin is. Want daar bevindt zich misschien wel het hoogtepunt van de Galleria Spada: een architectonische trompe l’oeil, oftewel bedriegertje van de hand van Borromini. Francesco Borromini, enfant terrible van de 17de eeuwse architectuurwereld, ontwierp voor kardinaal Spada een perspectivische galerij; een zeer indrukwekkende colonnade vol enorme dubbele zuilen, bekroond door een, zo op het eerste gezicht, levensgroot antiek beeld van een krijger.
Maar toch…. De colonnade oogt zo’n 38 meter lang, maar is in werkelijkheid slechts 9 meter. Het standbeeld aan het einde meet 90 centimeter….. Hoe hij dat voor elkaar kreeg? Door de hulp in te schakelen van een wiskundige, de mozaïekvloer omhoog te laten lopen, en de zuilen steeds een stukje te verkorten.

Als het straks allemaal weer mag, dan ook de Galleria Spada bezoeken? Kijk dan op: http://galleriaspada.beniculturali.it
©Photo copy Maaike Raduzzi