Twee jaar geleden, of eigenlijk bijna drie, besloot ik mijn leven als zelfstandige zonder personeel vaarwel te zeggen. Toen ik in 2007 zzp’er werd, bestond dat woord nog niet eens en was een ‘freelancer’ over het algemeen een eigenzinnig, eigenwijs type dat volledig zijn eigen plan trok en niet kon gedijen in een omgeving met een baas boven zich. Ik dacht er eigenlijk niet zo over na. Ik wilde lesgeven en reisleideren in Italië, en dan kon als freelancer. Nou oké, dan doen we dat. Geen idee wat het nou werkelijk inhield.   Maar in de tien jaar dat ik zzp-erde, veranderde er veel. Meer en meer zzp’ers overspoelden [...]

Laten we nog even in Venetië blijven. Want de herinneringen aan de voetsporen van Robert Langdon, de Inferno-reis en vooral de leuke groep zorgen ervoor dat er weer andere, ook heel leuke herinneringen boven komen drijven. Zoals het afrekenen na een gezamenlijk diner. Normaliter een bron van enorme irritatie, want dat moet natuurlijk per persoon helemaal worden uitgerekend (arme, arme obers), en na al het uitrekenen klopt het vaak nóg niet. Wat heb ik vaak last gehad van plaatsvervangende schaamte, laat staan dat mijn toch al niet zo’n grote geduld werkelijk enorm op de proef werd gesteld. Maar niet met [...]